ఆలున్ బిడ్డలు తల్లిదండ్రులు ధనం బంచు న్మహాబంధనం బేలా నా మెడ గట్టినాడ విక నిన్నే వేళ జింతింతు, ని ర్మూలంబైన మనంబులో నెగడు దుర్మోహాబ్ధిలో గ్రుంకి యీ శీలామాలపు జింత నెట్లుడిపెదో శ్రీకాళహస్తీశ్వరా! ప్రతిపదార్థం: శ్రీకాళహస్తీశ్వరా! ఆలున్- భార్యయు, బిడ్డలు- సంతానము, తల్లితండ్రులు- జనని జనకులు, ధనము- సంపద, అంచు- అనుచు, అంటూ, మహా-గొప్ప, బంధనంబు- ముడి, నా మెడకున్- నా కంఠానికి, కట్టినాడవు-కట్టావు. మనంబులోన్- మనసులో, నెగడు-వృద్ధి అవుతున్న, నిర్మూలంబు- ఐన- అకారణమైన ( అకారణంగా వృద్ధి అవుతున్న) దుర్మోహ- అబ్ధిలో- చెడ్డదైన విషయ వ్యామోహము అనే సముద్రం లో , క్రుంకి- మునిగి యుండి, ఇంక- ఇటుపై, నిన్ను- నిన్ను, ఏ వేళన్- ఏ సమయంలో, చింతింతున్- స్మరించ గలను? ఈ శీలామాలపు- ఈ భరింపరాని, చింతన్ ్స డుఃఖాన్ని, ఎట్లు- ఏ విధంగా, ఉడిపెదు- ఓ- పోగొడతావో ? తాత్పర్యం: శ్రీకాళహస్తీశ్వరా! భార్యాపుత్రులు, తల్లితండ్రులు, ధనము మొదలైన పెద్ద పెద్ద బంధాలని నా మెడకు చుట్టినా వెందుకు? ఆ బంధాల వలన అకారణంగా పెరిగి పోతున్న చెడ్డదైన విషయ వ్యామోహమనే సముద్రంలో మునిగి పోయి ఉన్నాను. అలా మునిగి ఉన్న నేను నిన్ను ఏ సమయంలో ధ్యానించ గలను?ఈ భరింప రాని డుఃఖాన్ని ఎలా పోగొడతావో? విశేషం: నిజమైన బంధనాలు ఆలుబిడ్డలు, తల్లి తండ్రులు, ధనము కాదు. వాటిపై మానవులు పెంచుకున్న వ్యామోహమే బంధము. జన్మ మెత్తిన తరువాత నిరసించ వలసినది సంబంధాలని కాదు. వాటిపై పెంచుకున్న అక్కఱ లేని వ్యామోహాన్ని. ఈ వ్యామోహంలో పడి భగవన్నామ స్మరణను వదిలేయటం జరుగుతుంది. అసలు దుఃఖం అది. “ విపది స్మరణం శంభోః స్మరణం సర్వసంపదః” – అంటే శివుణ్ణి మరచి పోవటమే దుఃఖం, తలచుటే మహదైశ్వర్యం అని అర్థం. రెండూ చింతలే. లౌకిక విషయాలపై చింత పోతే మిగిలేది ‘ శివుడి చింత’ యే.
