లక్ష్మీ నివాసం!

ఒకానొక సందర్భంలో బ్రాహ్మణుడిపై లక్షీదేవికి కోపం వస్తుంది. ఆవిడ కోపంగా ఆ బ్రాహ్మణుడితో ”మీ ఇంటి నుండి వెళ్లిపోతున్నా ను. ఇక మీ ఇంటికి దరిద్ర దేవత రాబోతుంది. కాకపోతే నీకో వరం ఇవ్వదలచు కొన్నాను అడుగు!” అంటుంది. అప్పుడు ఆ బ్రాహ్మణుడు లక్ష్మీదేవికి భక్తితో మనసారా నమస్కరించి ఇలా అంటాడు. ”అమ్మా నీవు వెళ్లుతుంటే ఆపే శక్తి నాకు లేదు. అలాగే దరిద్ర దేవత వస్తుంటే ఆపే శక్తి అంతకన్నాలేదు. మీలో ఒకరు వున్నచోట ఒకరు వుండరు. కాబట్టి దరిద్ర దేవత వచ్చిన వేళ కూడా మా ఇంట్లో మా కుటుంబ సభ్యుల మధ్య ఒకరి పట్ల ఒకరికున్న ప్రేమాభిమానాలు అలాగే వుండేటట్లు వరం ఇవ్వమ్మా!” అంటా డు. లక్ష్మీదేవి ‘తథాస్తు!’ అని ఆ ఇంటినుండి వెళ్లిపోతుంది. కొన్నిరోజుల తర్వాత వంట చేస్తున్న బ్రాహ్మణుడి భార్య కూరలో ఉప్పు, కారం సమపాళ్ళలో వేయమని కోడళ్లకు చెప్పి గుడికి వెళుతుంది.
కొంతసేపటికి చిన్న కోడలు ఉప్పు కారం కూరలో వేసి ఏదో పనిలో నిమగ్నమై పోతుంది. ఇంకొంతసేపటికి పెద్దకోడలు వచ్చి కూరలో ఉప్పు వేశారో లేదో అని అనుమానం వచ్చి తను కూడ ఆ కూరకు తగినంత ఉప్పు వేసి వేరే పనిలో పడి పోతుంది. ఇంతలో అత్తగారు గుడినుండి వస్తుంది. పొయ్యిమీద కూర ఉండడం చూసి ఇద్దరు కోడళ్లు పనిలో వున్నారు కదా! కూరలో ఉప్పు వేయడం మరిచా రేమోనని తనూ కొంత వేస్తుంది. మధ్యాహ్నం బ్రాహ్మణుడు భోజనం చేస్తూ కూరలో ఉప్పు ఎక్కువయిం దని గ్రహిస్తాడు. ఆయనకు దరిద్ర దేవత ఇంటిలోకి ప్రవేశించిందని తెలుసుకుంటాడు. ఏమి మాట్లాడకుండా భోజనం పూర్తి చేస్తాడు. కొంతసేపటికి బ్రాహ్మణుడి పెద్ద కొడుకు భోజనానికి వస్తాడు. అతను కూడా కూరలో ఉప్పు ఎక్కువ అయిందని గ్రహంచి ‘నాన్నగారు తిన్నారా?’ అని భార్యను అడుగుతాడు.
‘తిన్నారు!’ అని చెబుతుంది. దానితో ‘నాన్న ఏమీ అనకుండ తిన్నాడు. నేనెందుకు అనాలి?’ అని ఏమి మాట్లాడకుండ తనూ తిని లేస్తాడు.
ఇలా ఆ ఇంటి వాళ్లంతా భోజనం చేసి వంట గురించి ఏమీ మాట్లాడరు. ఆరోజు సాయంత్రం జ్యేష్ఠాదేవి బ్రాహ్మణుడి దగ్గరకు వచ్చి ‘నేను ఇక్కడ ఉండలేను వెళ్లిపోతున్నాను. ఉప్పు కషాయం అయిన వంట తిని కూడ మీమధ్య ఏ స్పర్ధలు రాలేదు. మీరు ప్రేమగా ఐక్యమత్యంగా ఉన్నారు. ఇటువంటి చోట నేనుండను!’ అని వెళ్లిపోతుంది.
దరిద్ర దేవత వెళ్లిపోవటంతో ఆ ఇంట మళ్లిd లక్ష్మీదేవి నివాసం ఏర్పరచు కొంటుంది. కనుక, ఏ ఇంటిలో ‘ప్రేమ, ఆప్యాయతలు… శాంతి’ కళకళలాడుతూ వుంటాయో ఆ ఇల్లు లక్ష్మీనివాసం’ అవుతుంది.