కృష్ణ నిర్యాణం తర్వాత ధర్మరాజు పరీక్షిత్తుకు పట్టం కట్టి విరక్తుడై సర్వం త్యజించి సశరీర స్వర్గప్రాప్తికై ఉత్తర దిశగా పయనమయ్యాడు. ఆహార పానీయాలు వదలి నిర్మోహయై దిక్కులు చూడక, ఎక్కడా నిలవక హిమాలయంలో బదరీనాథం దాటి అవిశ్రాంతం గా ముందుకు సాగిపోతున్నాడు. నలుగురు సోదరులు, ద్రౌపది కూడా ఆయన్ను అనుసరిస్తున్నారు. అందరూ స్వర్గారోహణ దివ్యభూమిని సమీపించారు. అక్కడ ద్రౌపది క్రిందకు పడిపోవడం చూచి భీముడు ఆతురుడై అన్నగారికి నివేదించాడు. ధర్మారాజు వెనుకకు చూడకనే.. ”పడిపోనీ, పాంచాలి ప్రవర్తన పక్షపాతమ యం. ఆమెకు మన నల్గురికంటే అర్జునుని మీద మక్కువ ఎక్కువ” అంటూ నిర్లిప్తంగా ముందుకు నడిచాడు. కొద్దిసేపట్లోనే సహ దేవుడు పడిపోవడం చూచి భీముడు హెచ్చరించగా- ”సోదరా! మాద్రీ పుత్రుడు పాండిత్య మద పూర్ణుడు”.. అని పలికి ధర్మరాజు వెనక్కి చూడక మిగిలిన వారితో ముందుకుసాగాడు. తర్వాత నకు లుని పతనం తెలపగా ధర్మరాజు- ”భీమా! అతనికి తాను అందరి కంటే అందగాడిననే అహంకారం. అందుకే పడిపోయాడు” అని వెనుతిరుగకనే వివరించాడు.
ఇంతలోనే పాండవ మధ్యముని పతనం ప్రారంభమవగా భీముడు భయం-భయంగా, ”అన్నా! మన ప్రియతమ సోదరుడు గాండీవధారి పార్థుడు కూడా పడిపోతున్నాడ”ని చెప్పగా యు ధిష్ఠిరుడు.. ‘పడనీ. నేను గొప్ప విలుకాడినని, విజయుడు ఎప్పు డూ విర్రవీగేవాడు” అంటూ ముందుకుసాగాడు.
చివరకు ”అన్నా! నేనూ పడిపోతున్నా అడ్డుపడమ”ని భీము డు ఆక్రోశించగా.. ”భీమా! నువ్వొక పెద్ద తిండిపోతువి. ఈ లోకం లో నాకన్నా బలవంతుడు లేడని నీకూ అహంకారం. దురభిమా నికి పతనం తప్పదు” అంటూ ఆగక సాగిపోయాడు. అందుకే ”అభిమానం సురాపానం”.. అంటే అహంకారం మద్యపానంతో సమానమని శాస్త్రం హెచ్చరించింది.
స్వర్గారోహణ శిఖరానికి చేరువౌతున్న ధర్మరాజు, తాను ఒంటరివాణ్ణి కానని, ఆది నుంచి తనను అనుసరిస్తూన్న ఒక కుక్క తన వెంట ఉన్నదని గుర్తించాడు. శిఖరానికి చేరగానే ఇంద్రుడు ప్రత్యక్షమై ధర్మసుతుని సశరీరంగా స్వర్గానికి ఆహ్వానిస్తూ దివ్య రథాన్ని అధిరోహిచాలని కోరగా-
ధర్మరాజు స‌మహేంద్రా! మొదట నన్నాశ్రయించి వచ్చిన కుక్కను రథమెక్కనివ్వండి, ఆ తర్వాత నేను ఎక్కుతాను’ అని విన్న వించుకున్నాడు. అప్పుడు ఇంద్రుడు.. ”ధర్మరాజా! శునకానికి స్వర్గలోక ప్రవేశార్హత లేదు. కుక్కను పెంచే వారికీ స్వర్గంలో స్థానం లేదు. ‘స్వర్గే లోకే శ్వవతాం నాస్తి ధిష్ణ్యం’. ఈ క్షుద్ర జీవి నన్ను చూడ గల్గటమే గొప్ప. స్వర్గప్రాప్తి పుణ్యఫలం. ఈ జీవి పుణ్యాత్ముడైతే కుక్కగా ఎందుకు పడతాడు?” అన్నాడు.
ఐతే స్వర్గంతో నాకూ పనిలేదన్నాడు ధర్మజుడు. ”ఇంద్రా! నా వారంతా నన్ను వదిలివెళ్లిపోయినా వదలక వెంట వచ్చిందీ ఈ శునకం. నేను దీన్ని పెంచలేదు. ఇదే నన్నాశ్రయించింది. ఆశ్రితుని (శరణాగతుని) త్యజించడం అధర్మం. నేను నా పుణ్యంలో సగ భాగం దీనికి ధారపోస్తున్నా. ఇదీ నాకు తోడుగా వస్తుంది” అన్నాడు ధర్మరాజు. వెంటనే శునక రూపంలో ఉన్న ధర్మదేవత సాక్షాత్క రించి ప్రసన్నుడై ధర్మస్థిరుడైన యుధిష్ఠిరుని ముందు నిలిచి, ”నాయనా! ధర్మపరీక్షలో నీవు నెగ్గావు. సశరీర స్వర్గప్రాప్తికి అర్హుడ య్యావ”ని ఆశీర్వదించాడు. కనుక, మృతదేహాన్ని ఏదో కొయ్య ముక్కో, మట్టిగడ్డో పారేసినట్లుగ నేల మీద పడేసి బంధుమిత్రులం తా విముఖులై వెళ్లిపోతారు, ఆ వ్యక్తి చేసిన ధర్మమొక్కటే అనగా పాపపుణ్యాలు మాత్రమే వెంట వెళతాయి. మృతునికి ధర్మమే మిత్రము.
ధనాన్ని భూమి, బీరువాలు, బ్యాంకులలోను,
పశువుల్ని గొడ్ల పాకల్లోను,
భార్యను ఇంటి గుమ్మంలోను,
బంధుమిత్రులను శ్మశానంలోను,
దేహాన్ని చితి మీదను, గోతిలోను,
వదలి జీవుడు పరలోక మార్గంలో పోయేటప్పుడు
ధర్మమొక్కటే అతని వెంట ఉంటుంది.
‘ధర్మస్య విజయో భూయాత్‌ అధర్మస్య పరాభవ:’ – ధర్మము జయించుగాక, అధర్మము నశించుగాక!
- బ్రహ్మకుమార్‌ సాంబమూర్తి
9000405326